qurşamaq

f.

1. Belinə bağlamaq. Koroğlu qılıncını qurşadı, . . tərlan kimi Qıratın belinə sıçradı. «Koroğlu». Əcəb qurşayıbdır incə belinə; Gümüş kəmər qəddi-dala yaraşır. A. Ə.. Səsimə səs versin bütün ölkələr; Qoy qılınc qurşasın müstəmləkələr. S. V..

2. məc. Dolamaq, ələ salmaq, araya qoymaq, oynatmaq. İstəyirlər özək katibini heçə döndərib, Xədicə Soltanı qurşasınlar. M. C..